Bardaktan boşalırcasına yağıyordu yağmur. Bir kadın yağmurluğuna sıkı sıkı sarılmış, arşınlıyordu yolları; havanın aksine gözündeki muson yağmurlarını içine yağdırarak. Yüreğindeki acıyıysa, dışa vurmuyordu. Daha doğrusu vurmamaya çabalıyordu. Fakat her ne kadar dışavurmamaya çabalasa da, yüreğindeki acıyı, yüzü ve özellikle gözleri anlatıyordu her şeyi. “ Gözler kalbin aynasıydı, yalan nedir bilmezdi onlar. “ şairin dediği gibi. Giderek hızını arttıran yağmura inat tırmanmaya başladı yokuşu. Bir yandan yağmur, bir yandan ruh hali, öte yandan da yorgunluğuyla baş etmeye çabalıyordu… Pročitajte više

Gün geceye kanatlan?rken, her zamanki yerinde oturmu? kitap okumaktayd?. Tam kitab?n sayfas?n? çevirmi?ti ki, kap? çal?nd?. Durup dinledi ortam?, sonra geceye uygun devinimlerle gitti kap?y? aç?nca, sendeledi bir anda; tutundu kasna?a dü?memek için. Gözleri dolmaya, kalbi s?k??maya ba?lad? o anda. Kap?daki tiz bir sesle sordu: “ Beni içeri almayacak m?s?n baba? Böyle so?ukta bekletmeyeceksin herhalde! “ Adam, titrek sesle: “ Tabi k?z?m. Geç içeri. Hiç seni so?ukta bekletebilir miyim? “ ?çeri giren, on iki ya?lar?nda bir k?z çocu?uydu ve girer girmez de, do?ruca masan?n yan?na gidip; ora… Pročitajte više